Koca bir göl var içimde ve batmayan güneşler. Binlerce göçen, göçemeyen yüzlerce kanatlı dostum. Seviyorum hepsini, nefes alıyorum daha derin…
Karaağacı, salkım söğüdü ve toprağa sıkı sarılan daha nice dostumu. Kucaklıyorum kollarım yettikçe. Ve nerede olduğuna aldırmıyorsan pek, kaybolmuş da sayılmıyorsun…
Gülmek değil, kahkahalarla karşılıyorsan koca günü. Kelebekler yüreğinde, gözlerinde ve en sıkıntılı anlar fıkra gibi geliyor. En güzel ağıtlar ağlatmıyor artık seni…
Kendini didikleyip durmuyorsun eskisi kadar, en güzeli de; kendini kötü hissetmeden doğası ile yaşıyorsan…
Ve sabır görüyorsan en özel anlarda ve mutlu ise gamzeler. Ve daha derin nefes almaya çalışıyorsan son zamanlarda, yıllardır nefessiz kalmış gibi…
Canına, arkadaşına, hocana, köpeğine daha sıkı sarılıyorsan ve kendine. Evrene, gökyüzüne daha çok gülümsüyorsan, yaşıyorsun selam olsun… Daha ne olsun?
Deniz Can